-
1 zadźwięcz|eć
pf (zadźwięczał) vi 1. [alarm, sygnał] to sound, to go off; [dzwon, dzwonek do drzwi] to ring; [dzwoneczki, klucze, monety] to jingle- w pokoju zadźwięczał kobiecy śmiech a woman’s laughter rang out in the room2. przen. w jego słowach zadźwięczał jakiś fałsz his words sounded falseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zadźwięcz|eć
Перевод: с польского на английский
с английского на польский- С английского на:
- Польский
- С польского на:
- Английский
